اثر لوزارتان بر دانسیته ی مویرگی عضله ی قلبی در رت ها ی دیابتی شده

مقدمه: اثرات تحریکی و یا مهاری آنژیوتانسین ii بر آنژیوژنز اغلب به گیرنده ی نوع i نسبت داده می شود. با این حال تنها تعداد اندکی از مطالعات به بررسی نقش گیرنده ی نوع i آنژیوتانسین ii بر تغییرات عروقی در قلب در دیابت پرداخته اند. در این مطالعه، اثر لوزارتان (بلوکر گیرنده ی نوع i آنژیوتانسین ii) بر دانسیته ی مویرگی عضله قلبی در رت ها ی دیابتی مورد بررسی قرار گرفت. روش ها: در این مطالعه 18 رت سفید نر در سه گروه شاهد، دیابتی و دیابتی دریافت کننده ی لوزارتان قرار گرفتند. گروه 2 و 3 توسط استرپتوزوتوسین (55 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم به صورت دوز واحد و داخل صفاقی) دیابتی شدند. رت ها در گروه 3 روزانه به میزان 15 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم لوزارتان به صورت داخل صفاقی (interaperitoneal یا ip) و به مدت 21 روز دریافت کردند. رت ها در گروه 2 حلال دارو (سالین) با حجم مساوی دریافت کردند. در ابتدا و انتهای آزمایش از رت ها خون گیری شد و قلب آن ها جهت بررسی دانسیته ی مویرگی از بدن خارج شد. یافته ها: دانسیته ی مویرگی عضله ی قلبی در حیوانات دیابتی به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد کمتر بود (05/0 > p). مصرف لوزارتان تغییر معنی داری در دانسیته ی مویرگی عضله ی قلب رت ها ی دیابتی ایجاد نکرد (05/0 < p). نتیجه گیری: به نظر می رسد مصرف لوزارتان نمی تواند اثر مفیدی بر افزایش دانسیته ی مویرگی در قلب رت ها ی دیابتی داشته باشد.